Таҳти ҳамин унвон дар Донишкадаи давлатии санъати тасвирӣ ва дизайни Тоҷикистон бахшида ба Рӯзи Парчами давлатӣ чорабинии тантанавӣ бо иштироки ҳайати профессорону омӯзгорон ва донишҷӯёну магистрантон баргузор карда шуд.
Чорабинии мазкурро муовини ректор оид ба таълим н.и.ф., дотсент Худойбердиева Ҷамила Чоршанбиевна ифтитоҳ намуда, ҳозиринро бахшида ба ин санаи муҳими таърихӣ, яъне Рӯзи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон табрику таҳният гуфта, ободу зебоии ҳамешагии Тоҷикистони азиз ва парафшонии Парчами давлатиро таманно намуд.
Зимни суханронӣ таъкид гардид, ки таҷлили Рӯзи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон беҳтарин василаи тарбияи насли наврасу ҷавон дар рӯҳияи хештаншиносӣ, ватандӯстӣ ва ифтихор аз арзишҳои таърихию фарҳангии миллӣ мебошад. Пас аз соҳибистиқлол гардидани Ватани азизамон аввалин рамзи давлатдорие, ки дар ҷумҳурӣ қабул карда шуд, Парчами миллӣ буд. 24-уми ноябри соли 1992, яъне 31 сол муқаддам дар Иҷлосияи 16-уми таърихии Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Парчами давлатӣ бо ҳамовозии тамоми вакилони халқ тасдиқ ва қабул карда шуд, ки имрӯз чун дигар давлатҳои ҷаҳон, Тоҷикистон бо ҳамин рамзҳои давлатдориаш дар арсаи ҷаҳонӣ шинохта шуда, маҳбубияти хоси худро пайдо намудааст. Дар ин росто
аз саҳми шоёни рассомон, дизайнерон ва санъатшиносони варзидаи кишвар дар таҳия ва омода намудани Парчами давлатӣ изҳори назар карда шуд.
Дар идома дотсенти кафедраи забонҳо ва фанҳои гуманитарӣ Акобиров Сайнуриддин дар мавзӯъи “Тасвири Парчам ва Дирафши Ковиёна дар Шоҳномаи безаволи Абулқосим Фирдавсӣ” маърӯза намуда, аз таърихи Парчам ва Парчамдории миллати тамаддунофари тоҷик дар масири таърих андешаронӣ намуд.
Ҳамзамон мудири бахши магистратура, аспирантура ва докторантураи Донишкада- Ҳаитов Ф.М. вобаста ба нақши Парчами миллӣ дар таҳкими худшиносиву худогоҳии наврасону ҷавонон, тобиши рангҳо дар Парчами давлатии Тоҷикистон ва муборизаву ҷонисориҳои ҳазорсолаи халқи тоҷик барои доштани Парчам ва ҳифзи он ҳамчун муқаддасоти миллӣ суханронӣ намуд.
Мавсуф ёдовар шуд, ки Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қайд намудаанд: «Қарзи шаҳрвандии мост, ки эҳтироми рамзҳои давлатӣ, аз ҷумла Парчамро ба ҷо орем, ҳамеша ва дар ҳама ҷой онро гиромӣ дорем, барои ҳимояи он ва поку муқаддас доштан бо тамоми ҳастӣ омода бошем, зеро пос доштан ва ҳимоя кардани Парчами миллӣ бо ҳифзи Ватан, падару модар, аҳли хонавода ва пос доштани суннатҳои халқи худ баробар аст». Бинобар ин, таҷлили ҷашни Парчами миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон ифтихори ҳар як тоҷик ва тоҷикистонӣ мебошад. Зеро имрӯз Тоҷикистонро кишварҳои олам бо Парчами давлатиаш чун ҷумҳурии мустақил мешиносанд ва дар арсаи байналмилалӣ эътироф менамоянд.
Дар фарҷом ба хотири эҳтироми рӯҳи муқаддаси бузургони миллати тоҷик корнамоиҳову фидокориҳои фарзона фарзандони миллат, Қаҳрамонони Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки Парчамдорону Парчамбадастони давру замони хеш ба ҳисоб мерафтанд, ҳамзамон хизматҳои бесобиқа ва мондагори Пешвои муаззами миллат- муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ки орзуву омоли ҳазорсолаи миллати тоҷикро бароварда кардаву Парчами Тоҷикистони азизро бо баландтарин сатҳ дар ҷаҳон парафшон намудааст, аҳли толор бо кафкӯбиҳои осмонкаф сано хонда, изҳори шукргузорӣ ва қаноатмандӣ аз соҳибистиқлолии кишвари азиз, сулҳу субот, амнияти сартосарӣ, ваҳдату ягонагӣ, ҳамдиливу ҳамбастагӣ ва пешрафту шукуфоии Ватани маҳбуб намуданд.
