![IMG_20230306_091222_983[1]](https://ddstdt.tj/wp-content/uploads/IMG_20230306_091222_9831-scaled.jpg)
Чашми умеди модар дар замин чашми Худост,
Байни замину осмон модар сутуни дунёст.
Модар! Ин қадар вожаи зебову дилкаш, пурмуҳаббат, ҷаззоб, мутантан… Модар – муҳаббат, олиҳа, дилнавоз, азиз, раҳнамо.
Модар, дар ҳақиқат олиҳаи ҳусну зебоӣ, атокунандаи меҳр, ягона меҳрубону дилбанд, азизтарин шахс, мӯътабартарин инсон дар рӯи замин аст.
Каломаш ширину дилнавоз аст, рӯҳ мебахшад ба инсон, нерӯю тавоноӣ ато мекунад. Танҳо алфози модар дилпазир аст. Танҳо модар метавонад ба рӯи гаҳвораи фарзанд бедор нишинад бо дидаи бехоб ва бо лаҳни дилнишин аллаи пурмеҳру пурсеҳр бихонад.
Аё модар! Аллаи ту ширин ба гӯш мерасад. Ҳангоми шаб танини садои ту печида дар фазо, бо навои хубу гуворо. Гӯё ҳама мавҷудот сукут карда, хомӯширо ихтиёр намудаанд. Садои ту, навои ту, аллаи ту, меҳри ту ҳамаро мафтун карда. Ту беҳтарини беҳтаринҳоӣ, ту бузургтарини бузургонӣ, ту азизи дилу дидаҳоӣ…
Иди баҳор, иди модарон ба ҳамагон муборак бошад!
Фатоева Рухсорамо
мудири кафедраи забонҳо ва фанҳои гуманитарӣ.
